ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﻧﻔﺲ ﻧﻤﯿﮑﺸﻢ ...
ﻫﻮﺍ ﺳﺮﺩ ﺍﺳﺖ
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﭘﺎﻟﺘﻮﯼ ﺿﺨﯿﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ
ﻭ ﺷﺎﻟﮕﺮﺩﻧﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﻡ
ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺎﺩﺭﺍﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﺑﺎﻓﺘﻪ
ﺍﺑﺮﻭﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ
ﻭ ﻏﺮﻏﺮﻫﺎﯼ ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ
ﻫﻮﺍ ﺳﺮﺩ ﺍﺳﺖ
ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻧﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﯽ ﺣﺲ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ
ﺩﺳﺘﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﻫﺎ ﻣﯿﮑﻨﻢ
ﺑﺎ ﺷﺎﻟﮕﺮﺩﻧﯽ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺎﻧﻢ
ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻼﺷﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﻭﺳﻂ ﺳﻨﮓ ﻫﺎﯼ
ﺳﻨﮓ ﻓﺮﺵ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻢ
ﻧﯿﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ
ﺗﺎ ﺑﻐﺾ ﻧﺸﮑﺴﺘﻪ ﺍﺵ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ
ﺻﺪﺍﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ
ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮﺩﺍﻧﻢ ﻭ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻡ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﻡ
ﻫﻮﺍ ﺳﺮﺩ ﺍﺳﺖ
ﺍﻣﺎ ﺩﻭ ﺟﻮﺍﻥ
ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻫﻢ
ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﻣﺎ ﻗﺪﻡ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ
ﺻﻮﺭﺕ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﺮﻣﺎ ﺑﻪ ﮐﺒﻮﺩﯼ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ
ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﯿﮕﺮﺩﺍﻧﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﻓﺮﺵ ﺧﯿﺮﻩ ﻣﯽ
ﺷﻮﻡ
ﺩﺳﺘﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﯿﺒﻢ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻡ
ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﻏﺮﻏﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ
ﺣﻮﺻﻠﻪ ﯼ ﺑﻐﺾ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﺪﺍﺭﻡ
ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻐﺾ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﻗﻮﺭﺕ ﻣﯽ
ﺩﻫﻢ
ﻫﻮﺍ ﺳﺮﺩ ﺍﺳﺖ
ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻡ
ﻫﻨﻮﺯ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ
ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﻡ
ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ
ﺍﻣﺎ ﺩﯾﮕﺮ
ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﻧﻔﺲ ﻧﻤﯽ ﮐﺸﻢ

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: